პოტენციური მკვლელები ჩვენს შორის

ახლა ჯოგური ინსტინქტის საშიშ შედეგებზე ვწერ. იმ ინსტინქტზე, როცა ადამიანის ცხოვრების აზრი - ნახირში კომფორტულად ყოფნა და სხვა ვირებთან ერთხმად ყროყინია.

როგორ ფიქრობთ, რამდენი ადამიანი, ან თქვენი რამდენი ნაცნობი გამოესარჩლება ქუჩაში ძალადობის მსხევრპლს? ან თქვენ, მაგალითად ლინჩის შემსწრე რომ გახდეთ, შეეწინააღმდეგებით გამწარებულ ბრბოს? 

აი, მაგალითად, მოქალაქემ შეაგინა პატრიარქს, რელიგიას ან რა ვიცი ბრბოსთვის რომელიმე მიუღებელი საქციელი ჩაიდინა და ახლა სჯიან, როგორც ავღანეთში.

ნუ, "რემბო“, "შვარცნეგერ-ტერმინატორი" არ ხარ და რომელი ძალებით შეეეწინააღმდეგები ბრბოს არა? თანაც, ალბათ ბავშვობიდან გასწავლიდნენ დედიკოები, რომ ქუჩაში სხვის ჩხუბში არ უნდა ჩაერიოო, უცნობი ქალი არ უნდა დაიცვა, "იქნებ ღირსიაო"? 

შეიძლება გეშინიათ, ან გიტყდებათ. რა ვიცი.  ხუთასი აზრი უტრიალებს მშიშარა არსებას თავში..

მე რას გავაკეთებდი? საბედნიეროდ, არასოდეს, არავისი ლინჩის ან ჩაგვრის პროცესს არ შევსწრებივარ და არც თვითონ გავრეულვარ შარში. მაგრამ, ერთი კვირა არ მეძინა, როცა ვიდეო კადრები ვნახე, როგორ კლავდა ავღანეთში ახალგაზრდა ქალს 40 ველური მამრისგან შემდგარი ბრბო. ზოგი ურტყავდა, ზოგი იმ პროცესს მობილურზე იღებდა და ერთსაც არ მოსვლია აზრად, რომ დაეცვა. იმ ქალის ლინჩის მიზეზი რომ გავიგე, ვიფიქე, ავღანეთში რომ მეცხოვრა, მეც ასე მომკლავდნენ. ველური ნაბიჭვრები ქალს სახელად ფარხუნდას ყურანის დაწვას აბრალებდნენ: "მოლას ეჩხუბა და ყურანი დაწვაო" - ამბობდენენ. 

ეს საზარელი ფაქტი ავღანეთში მოხდა, სადაც არაადამიანური არაფერი გვიკვირს, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ სასტიკი მუტანტები ცივილურ ქვეყნებშიც არიან, უბრალოდ ავღანეთში სისასტიკე არ ისჯება.

- „აი, რა უნდა უნდა გააკეთო, ასეთ შემთხვევაში როგორ უნდა უშველო ქალს?“ - ვკითხე ჩემს ახლობელს.

- „ვერ უშველი, მაგ დროს მხოლოდ კალაშნიკოვის ავტომატი თუ გიშველის, რომ სუყველა დაბრიდო, თორე როგორ გინდა 40 ველურს გაუმკლავდეო“ - მიპასუხა.

სხვათაშორის, მშიშრები სულ იმ არგუმენტის უკან იმალებიან, რომ თურმე ოჯახი ჰყავთ და მათ გამო ფრთხილობენ და ამიტომაც სხვისი უბედურების მიმართ გულგრილები არიან. ერთი ჩემი ნაცნობი, თვითონ ყვებოდა, რომ მარშუთქაში ჩუმად იჯდა და 20 წუთი უყურებდა, როგორ აწვალებდნენ ორ სტუდენტ გოგოს, ვიღაც ნასვამი ნაბიჭვრები. არა, კი არ აუპატიურებდნენ, მაგრამ, "ჩაგრავდნენო".. ნუ რა ექნა ტიპს? 

"რომელი ჯეკი ჩანი მე ვარო?" - ამბობდა. 

კი ბატონო, „რემბო“ და „ტერმინატორი“ კინოში ცხოვრობენ, რეალში კი, ჩვეულებრივი მოყროყინე ვირები გვყავს.

მაგრამ, მოიცა, ვინ ელოდება თქვენგან გმირობას კაცო? მე სხვა რაღაცის თქმა მინდა: თუ გეშინია, გაიარე ჩუმად, ხმა არ ამოიღო. უფრო ამაზრზენი არიან ისეთები, რომლებიც სხვის ჩაგვრას მობილურით იღებენ, ან ზოგჯერ მხოლოდ ჩუმად ყურებით არ ჯერდებიან და ერთ ქვასაც ისინი ისვრიან "ზა კამპანიუ". 

ძალიან ბევრნი არიან ასეთები, იმაზე უფრო მეტნი ვიდრე გვგონია. ისეთები, რომლების ცხოვრების აზრი აგრესიული მასოვკის ნაწილად ყოფნაა. როგორ ამოვიცნოთ ასეთები? 

მაგალითად, როცა შენი ფეისბუკ-ფრენდი რომელიღაცა მერსი სულხანიშვილს, ნატა ფერაძეს, თინა მახარაძეს, ან „საზოგადოების“ რისხვის სხვა ობიექტებს განკიცხავს, მათ პოსტებს აშეარებს და „საერთო-სახალხო გინებების ორომტრიალს" თავის კინკილა გინებასაც ამატებს - ის არის ყლე! 

ნუ ახლა, არ ვამტკიცებ, რომ რეალური ლინჩის დროს, ეს ტიპებიც აუცილებლად წიხლს მიარტყავენ მსხვერპლს და მოძალადეებს შეუერთდებიან, მაგრამ პოტენციური მოძალადეები რომ არიან ფაქტია. კარგი კაცი ასე არ იქცევა! 

მარშუთკაში შენს მეზობელ ნატო დეიდას რომ სცემენ და შენ თუ ხმას ვერ იღებ, მაშინ ფეისბუკიდანაც ნუ ყროყინებ და ნუ კაცობ რა!