ერთი ჩემი მეგობარი სულ წუწუნებდა, რომ მისი კოლეგა, ახალგაზრდა ბიჭი საშინლად ყარდა და მასთან ერთად ოთახში ჯდომა იმდენად უჭირდა, რომ კარ-ფანჯრებს ზამთარშიც ვერ კეტავდა.
მორიდებული ბიჭია და ვერც ეუბდებოდა: „წადი დაიბანე შენ კარგმოტ*ნულო“.
ერთ მშვენიერ დღეს კი, გახარებული ამბობდა, ის ბიჭი აღარ ყარსო და ამ სასწაულებრივი მეტამორფოზის მიზეზი კი, თურმე დაწესებულების პირველ სართულზე, სხვა ოფისში მომუშავე გოგონა ყოფილა, რომელიც შენობაში მყოფ ყველა მამრთან კეკლუცობდა და ერთი-ორჯერ ამ ჩვენს სუნიან ბიჭსაც გაუღიმა.
იმ დღიდან სუნიანი ბიჭი ძალიან ხშირად გადიოდა ოთახიდან და აშაკარად უფრო ხშირად ბანაობდა. თუმცა, საუბედუროდ, „ბედნიერების სუნი“ დროებითი აღმოჩნდა. ის გოგო ვიღაც ცოლიან ტიპს გაეკიდა, სუნიანი ბიჭი კი, დეპრესიას დაუბრუნდა და ისევ აყროლდა.
„ამ შენს კოლეგას სასწრაფოდ სხვა სიყვარული უნდა მოუძებნო, თორემ ბოთკინს ვერ აცდები“ - ვღადაობდით J
მეორე არანაკლებად მძიმე შემთხვევა მახსოვს: დეპრესიული-მემონტაჟე ბიჭი, თავისი ფიცხი და მურტალი ხასიათის გარდა, საზოგადოებას კიდევ იმით გვსჯიდა, რომ საერთოდ არ ბანაობდა. მასთან მონტაჟის დროს ვოცნებობდით,
რომ აპრილის ბოლომდე რომ ეხურა ის ქუდი არ გაეხადა და 5 თვის წინ დაბანილი თავის საშინელი სუნი
ან გვეგრძნო.
ყველა დუმდა. ნუ რა გინდა რომ თქვა? მემონტაჟე ყარს და არ მომწონს ვერ ვიტყოდით.
მისი ქრონიკული დეპრესიის მიზეზის ახსნასაც ვცდილობდით, მაგრამ მასაც, როგორც დეპრესიისკენ მიდრეკილ ყველა გამოყლევებულ ჩლუნგს, სერიოზული პრობლემა არ ჰქონდა. უბრალოდ მუდო იყო.
აყროლება
- ფსიქიკური აშლილობის დიაგნოზია.
სადმე, რამე თუ გიყარს, ესეგი უბედური მუტანტი ხარ.
ადამიანის სულიერი მდგომარეობის განსაზღვრა სწორედ მისი სუნით არის შესაძლებელი. რაც უფრო მეტად ყარს, მით უფრო უბედური და საცოდავია.
როგორ შეიძლება ჯანმრთელი, ლამაზი ადამიანი ყარდეს?
ცივილიზაციის პირობებში, როცა წყლის ჭიდან ამოტანა არ უწევს, როგორ შეიძლება, რომ ფსიქიურად ჯანმრთელი ადამიანი, ნუ ჯანდაბას, ყოველდღე თუ არა, კვირაში ორჯერ მაინც არ ბანაობდეს? წყალი მარტო დასალევად კი არაა!
შეიძლება ადამიანი საკუთარ სუნს ვერ გრძნობდეს, მაგრამ ლოგიკურადაც ვერ აზროვნებს? ანუ, ორი კვირა თუ არ იბანავე ესეგი უკვე ყარხარ შე დედააფეთქებულო და გარეთ ნუ გადიხარ და გარშემომყოფებს ნუ აწუხებ სუნით!
ყველა დუმდა. ნუ რა გინდა რომ თქვა? მემონტაჟე ყარს და არ მომწონს ვერ ვიტყოდით.
მისი ქრონიკული დეპრესიის მიზეზის ახსნასაც ვცდილობდით, მაგრამ მასაც, როგორც დეპრესიისკენ მიდრეკილ ყველა გამოყლევებულ ჩლუნგს, სერიოზული პრობლემა არ ჰქონდა. უბრალოდ მუდო იყო.
სადმე, რამე თუ გიყარს, ესეგი უბედური მუტანტი ხარ.
ადამიანის სულიერი მდგომარეობის განსაზღვრა სწორედ მისი სუნით არის შესაძლებელი. რაც უფრო მეტად ყარს, მით უფრო უბედური და საცოდავია.
როგორ შეიძლება ჯანმრთელი, ლამაზი ადამიანი ყარდეს?
ცივილიზაციის პირობებში, როცა წყლის ჭიდან ამოტანა არ უწევს, როგორ შეიძლება, რომ ფსიქიურად ჯანმრთელი ადამიანი, ნუ ჯანდაბას, ყოველდღე თუ არა, კვირაში ორჯერ მაინც არ ბანაობდეს? წყალი მარტო დასალევად კი არაა!
შეიძლება ადამიანი საკუთარ სუნს ვერ გრძნობდეს, მაგრამ ლოგიკურადაც ვერ აზროვნებს? ანუ, ორი კვირა თუ არ იბანავე ესეგი უკვე ყარხარ შე დედააფეთქებულო და გარეთ ნუ გადიხარ და გარშემომყოფებს ნუ აწუხებ სუნით!
ფსიქიკურად და ფიზიკურად ჯანმრთელი ადამიანი სისუფთავეს და სასიამოვნო არომატებს უნდა აფრქვევდეს. მოკლედ, წადი იბანავე!
