პოლიტიკა = რელიგია, რელიგია = პოლიტიკა

Religion can never reform mankind because religion is slavery
Robert G. Ingersoll (1833 -1899)

რელიგია მასებით მანიპულირების საუკეთესო საშუალებაა. მისი მიზანი სულაც არ არის "ჩვენი გზააბნეული სულების გადარჩენა". რელიგია მხოლოდ "დაბალი ფენისთვის" წარმოადენდა სულიერ საყრდენს, "ძლიერნი ამა ქვეყნისა" კი, მას მხოლოდ პოლიტიკური მიზნებისთვის, ანუ მასების ცნობიერებით მანიპულირებისთვის იყენებდნენ. 

საზოგადოების მანიპულირებაში რელიგია პოლიტიკაზე გაცილებით უფრო ძლიერია და მას ხალხის ცნობიერებაზე ასჯერ უფრო დესტრუქციული გავლენა აქვს ვიდრე პოლიტიკას. რელიგია მატყუარა სასულიერო პირებისთვის მატერიალური სარგებლის მიღების საშუალებაა.

რელიგიური ასპექტი ყველაზე წარმოუდგენელ სისტემებშიც კი გხვდება. კარგად თუ გაანალიზებთ, საბჭოთა კავშირის მმართველი რეჟიმიც თავისებური "რელიგიური კულტის" მაგალითი იყო. სსრკ ერთგვარი ძლიერი "რელიგიური კონსტრუქცია" იყო, რომელიც ბოლშევიკებმა (ვითომ მეცნიერული ათეიზმის ბაირაღის ქვეშ) იგივე ქრისტიანული რელიგიის "ნიმუშზე" შექმნეს, რომელშიც მარქსი და ენგელსი ორსახოვან ღვთაებას წარმოადგენდნენ, ლენინი - მესიას, წიგნები "კომუნისტური მანიფესტი" და "კაპიტალი" კი ბიბლიას. 

პოლიტიკაში მთავარი მიზანი პოლიტიკურ კონკურენციაში გამარჯვებაა, რელიგიაშიც ზუსტად ისეთივე ბრძოლა მიმდინარეობს. არც ის სწყალობს კონკურენციას და უფრო მეტი სისასტიკით უსწორდება კონკურენტებს! რელიგიურ კონკურენციას პოლიტიკურ კონკურენციაზე უფრო აგრესიული, უფრო სასტიკი წესები აქვს. ეკლესიას არ უყვარს მეჩეთი, მეჩეთს არ უყვარს ეკლესია, სინაგოგა და ასე შემდეგ. 

ადამიანებში ყველაზე დიდ სიძულვილს სწორედ რელიგიური კონკურენცია აღვივებს. ამდენი ომი და უბედურება ზუსტად ტოქსიკური რელიგიების არსებობის გამო ხდება. 

რელიგია დღესაც ისეთივე აგრესიულია, როგორც ინკვიზიციის დროს იყო. როგორც ჯვაროსნული ლაშქრობის დროს იყო, როდესაც პაპი ურბანი ხალხის რწმენას პოლიტიკური ინტერვენციებისთვის იყენებდა. 

კაცობრიობის ისტორიაში უამრავი "ეროვნულ-განმათავისუფლებელი" მოძრაობები სწორედ აგრესიული რელიგიური ლოზუნგების ქვეშ მიმდინარეობდა. თითქმის ყველა პოლიტიკურ ამბიციას რელიგიური შეფუთვა ჰქონდა. ქრისტეზე გადაღებულ ყველა ფილმში არის ეპიზოდები, სადაც ჯალათებმა იესოს ეკლის გვირგვინს უმზადებენ: "შენ მეფე ხარ? აი შენი გვირგვინიო!". იმაზე ხომ არ მიანიშნებდნენ რეჟისორები, რომ მრავალრიცხოვანი მიმდევრების გამო, იერუსალიმის სამეფო კარი ქრისტეს "პოლიტიკურ კონკურენტად" მიიჩნევდა და  სულ არ აინტერესებდა მისი ფილოსოფია და ქადაგებები. იქნებ იერუსალიმის ხელმწიფე მას "პოლიტიკურ საფრთხედ მიიჩნევდა"? ხალხი ხომ ჩვეულებრივ მოკვდავს არ დაემორჩილებოდა, მაგრამ "ღვთაებრივი" უნარების მქონე არაჩვეულებრივ "ზე-ადამიანს" დაუჯერებდა.. ალბათ იმ პერიოდიდან ჩამოყალიბდა რელიგია, როგორც მასებით მანიპულირების ძლიერი ბერკეტი. 

მე-6 საუკუნეში არაბეთში მუსლიმების "წმინდად წოდებული" ომი, სინამდვილეში ორ ნათესავურ კლანს შორის ხელისუფლებისთვის ბრძოლა იყო.

"წმინდა" ყურანი, რომელიც ვითომ "ციდან ანგელოზმა ჩამოიტანა" და ბიბლია, რომელიც უბრალოდ ძველი იერუსალიმის ამორალური ისტორიის ქრონოლოგიაა, - სამწუხაროდ, ამ ზღაპრებს ზრდასრულ ადამიანებზე დღესაც დიდი და დესტრუქციული გავლენა აქვს. უჭკუო ადამიანებს უყვართ ღმერთების და წმინდანების შექმნა და თაყვანისცემა. ადამიანებს ყველაფერი უყვართ ერთმანეთის გარდა. ჯერ იყვნენ ზეუსი, მზის და წვიმის ღვთაებები, შემდეგ კი, ზეციდან "ღვთის მესიჯების" სახით წმინდა წიგნები ჩამოცვივდნენ. 

კაი, ძველი ადამიანები პრიმიტიულები იყვენენ და ყველაფრის სჯეროდათ, მაგრამ ჩვენ რა გვჭირს 21-ე საუკუნეში? 

ჯვაროსნული ლაშქრობა - "წმინდა საფლავის დასაბრუნებლად" გაჩაღებული ომი.  პაპი ურბანის "ბრწყინვალე", თუმცა წარუმატებელი პოლიტიკური სვლა

რადიკალი მუსლიმები

ამბიციური ბუდისტები

ბუდისტებისგან დევნილი მუსლიმები, მიანმა